Het Topkapıpaleis is een massief bouwwerk dat zich uitstrekt over 700.000 vierkante meter. Het heeft verschillende binnenplaatsen en meer dan 400 kamers met woon- en administratieve vertrekken. Het paleis is een prachtig voorbeeld van de weelderige levensstijl van de Ottomaanse vorsten: elke kamer is versierd met prachtige tegels en sierlijke ontwerpen en inscripties. Het paleis heeft ook twee schatkamers met een prachtige tentoonstelling van Ottomaanse juwelen, harnassen en andere ornamenten.
Hoewel de meeste kamers niet toegankelijk zijn voor bezoekers, zijn de belangrijke ruimtes wel toegankelijk voor het publiek.
Het paleis, dat diende als residentie en administratief hoofdkwartier van de Ottomaanse sultans, beslaat een oppervlakte van zo'n 700.000 vierkante meter en bestaat uit vier binnenplaatsen die zijn omgeven door hoge muren. Elke binnenplaats diende een ander doel en werd gescheiden door een steeds ontoegankelijkere poort, culminerend in de meest besloten derde en vierde binnenplaats. De meeste gebouwen van het paleis die bewaard zijn gebleven, zijn lage bouwsels van één of twee verdiepingen die in de loop der jaren op verschillende manieren werden gebruikt, zodat van sommige gebouwen, vooral in de Harem, niet duidelijk is waarvoor ze dienden.
Geschiedenis van het TopkapıpaleisDe verfraaide en grootse Keizerlijke Poort van het paleis markeert de toegang tot het Eerste Hof. Hij leidt rechtstreeks naar de Hagia Sophia en draait dan naar het noordwesten in de richting van het Paleisplein naar de Fontein van Ahmet III. Door de Keizerlijke Poort, ten zuiden van het paleis, maakten de sultans hun intrede in het paleis. Deze massieve poort, die oorspronkelijk uit 1478 dateert, is nu bedekt met 19e-eeuws marmer. In de centrale boog van het bouwwerk bevindt zich een passage met een hoge koepel, versierd met vergulde Ottomaanse kalligrafie, waaronder verzen uit de Koran en Tughra's van de sultans.
Het Eerste Hof, ook bekend als het Janitsarenhof en het Paradehof, is de grootste en meest uitgebreide van de binnenplaatsen van het paleis. Het Eerste Hof is omgeven door hoge muren om als een buitenste wijk of park te fungeren. Goed verzorgde janitsaren en hofbeambten liepen vroeger langs het pad.
Als je verder loopt, passeer je de Keizerlijke Poort of de Poort van de Groet om de prachtige eerste binnenplaats te aanschouwen. Twee grote, puntige achthoekige torens sieren deze gekanteelde poort. Het is niet zeker wanneer de torens werden gebouwd, maar hun architectuur heeft Byzantijnse invloeden. Aangezien alleen de sultan de poort te paard mocht binnengaan, werd de doorgang door deze poort streng gecontroleerd.
Op het Eerste Hof bevindt zich ook de Fontein van de Beul. Na de onthoofding werd de beul geacht zijn handen en zwaard te wassen in de Fontein van de Beul.
De paleiskeukens, die voor het eerst werden gebouwd in de 15de eeuw, werden later uitgebreid tijdens het bewind van sultan Suleyman de Magnifieke. Mimar Sinan, de hofarchitect, heeft de keukens ook gereconstrueerd na de brand in 1574.
De keukens bevinden zich aan een straat die loopt tussen het Tweede Hof en de Zee van Marmara. Je moet door drie deuren om hier te komen. De keukens zijn verdeeld in 10 verschillende koepelvormige gebouwen en waren de grootste keukens in het Ottomaanse Rijk. In deze keukens werden bijna 4000 mensen bediend en er werkten meer dan 800 mensen.
Naast het tentoonstellen van keukengerei, bevat het gebouw ook een collectie zilveren geschenken en een grote porseleinverzameling. De Ottomanen brachten hun eerbezoeken aan China en ontvingen prachtige porseleinen voorwerpen als beloning.
Het behoort tot de beste porseleincollectie ter wereld met 10.700 stukken Chinees porselein. In veel gevallen kwam porselein in de paleiscollectie als deel van de nalatenschap van overleden personen en werd soms als geschenk gegeven aan leden van de koninklijke familie of andere hoge functionarissen.
In dit gebouw vergaderde de Keizerlijke Raad, bestaande uit de grootvizier en andere ministers. Het gebouw van de Raad bevindt zich in de noordwestelijke hoek van het Tweede Hof, naast de Poort van Geluk.
Het huidige gebouw van de Keizerlijke Raad werd gebouwd tijdens het bewind van Suleyman de Magnifieke, het eerste gebouw werd gebouwd door Mehmet II. Het gebouw heeft meerdere ingangen. Een groen en wit houten plafond, versierd met goud, is bevestigd aan de marmeren en porfieren pilaren van het portaal. De buiteningangen zijn in rococostijl en vergulde roosters laten natuurlijk licht binnen.
Het gebouw waar de wapens en harnassen worden tentoongesteld was oorspronkelijk een schatkamer van het paleis. Omdat het Derde Hof de belangrijkste schatkamer had, werd dit de Externe Schatkamer genoemd. De schatkist in deze ruimte financierde het bestuur van de staat.
Voor dit gebouw staan resten van een religieus Byzantijns gebouw uit de 5e eeuw, die in 1937 werden ontdekt. Historici konden deze ruïnes niet identificeren met een van de kerken die op het terrein van het paleis waren gebouwd, dus werd het de Paleisbasiliek genoemd.
Het Topkapıpaleis bezit een van de grootste collecties islamitische wapens ter wereld. Met een collectie die 1300 jaar omspant, kun je wapens en wapentuig zien die teruggaan tot de 7e eeuw. Het grootste deel van de collectie bestaat uit Ottomaanse wapens, maar er zijn ook zwaarden en harnassen uit de Umayyad- en Abbasiddynastieën.
De rest van de kleinere collectie bestaat uit Europese en Aziatische wapens. Op dit moment worden ongeveer 400 wapens tentoongesteld, waarvan de meeste voorzien zijn van prachtige inscripties.
De Poort van Geluk leidt naar het Derde Hof. Magere marmeren zuilen ondersteunen de koepel die de aanwezigheid van de sultan in het paleis symboliseert. Niemand mocht door deze poort zonder toestemming van de sultan. Zelfs de grootvizier kwam er alleen op bepaalde dagen en onder bepaalde voorwaarden.
De poort werd waarschijnlijk gebouwd tijdens het bewind van Mehmet II. Tijdens het bewind van Mahmut II werd hij opnieuw gedecoreerd in rococostijl. De poort is prachtig versierd met Koranverzen, gouden bladeren, barokke ontwerpelementen en miniatuurlandschapsschilderingen.
Direct achter de Poort van Geluk bevindt zich de Audiëntiezaal, die ook wel de Kamer van de Verzoekschriften wordt genoemd. Dit 15e-eeuwse gebouw is versierd met prachtige blauwe, turkooizen en witte tegels en was altijd versierd met kostbare tapijten en kussens.
De belangrijkste troonruimte bevindt zich in de Audiëntiezaal, waar de keizer op een iets verhoogde troon zat, volledig bedekt met een gouden doek. Er is hier een baldakijnentroon met een bekleding van verschillende stukken brokaat met parels en smaragd- en robijnplaten erin genaaid.
Achter deze zaal bevindt zich de slaapzaal van de legermacht waar zich de Keizerlijke Garderobecollectie bevindt met meer dan 2500 kledingstukken, waaronder de kaftans van de sultans.
De Keizerlijke Schatkamer is een van de oudste gebouwen van het paleis. Het paleis werd voor het eerst gebouwd in 1460. Een enorme verzameling kunstwerken, juwelen, erfstukken en geld behoorde toe aan de Ottomaanse dynastie in de Keizerlijke Schatkamer van Istanbul. De hoofdpenningmeester was verantwoordelijk voor het beheer van de keizerlijke schatkist.
In de Keizerlijke Schatkamer wordt een van de harnassen van sultan Mustafa III tentoongesteld, bestaande uit een verguld ijzeren maliënkolder, versierd met juwelen. In de tweede zaal bevindt zich de Topkapıdolk. De enorme Lepelmaker-diamant in de derde zaal is het sieraad dat het meest in het oog springt. De troon van Sultan Mahmut I staat in het midden van de vierde kamer.
Aan de noordzijde van de Keizerlijke Schatkamer bevindt zich de voormalige slaapzaal van speciale bedienden, tegenwoordig de Miniatuur- en portrettengalerij. Op de benedenverdieping bevindt zich een verzameling belangrijke kalligrafiewerken en miniatuurschilderijen. Er is een verzameling oude en zeer kostbare Korans uit de 12e tot de 17e eeuw, handgeschilderd en handgeschreven in Koefisch schrift te zien, evenals een Arabische Bijbel uit de 4e eeuw. Deze collectie bevat een bijzondere wereldkaart, getekend door de Turkse admiraal Piri Reis.
De kaart toont met redelijke nauwkeurigheid delen van de westkusten van Europa en Noord-Afrika, alsmede de kust van Brazilië.
Direct achter de Audiëntiezaal, in het midden van het Derde Hof, staat de neoklassieke Enderûn Bibliotheek, die ook bekend staat als de "Bibliotheek van Ahmet III".
De bibliotheek, een voorbeeld van de Ottomaanse architectuur van de 18e eeuw, is bekleed met marmer. Onder de centrale boog van het portiek bevindt zich een uitgewerkte drinkfontein met nissen aan elke kant. Een lage kelder beschermt de kostbare boeken van de bibliotheek tegen vocht.
Een muur van kasten herbergt de boeken. De nis tegenover de ingang was de privé-leeshoek van de sultan. In de bibliotheek werden Turkse, Arabische en Perzische teksten over theologie, islamitisch recht en andere aspecten van de geleerdheid tentoongesteld.
Van de moskeeën in het paleis is de Moskee van de Agha's de grootste. Als een van de oudste structuren in de stad, dateert het uit de regeerperiode van sultan Mehmet II in de 15e eeuw.
Een collectie van ongeveer 13.500 boeken en manuscripten, verzameld door de Ottomanen, met inbegrip van de boeken uit de Enderûn Bibliotheek, werd hierheen overgebracht en de ruimte werd omgevormd tot de paleisbibliotheek in 1928. Aan de noordoostzijde van de moskee bevindt zich de verzameling Keizerlijke Portretten.
In het Slaapvertrek van de Koninklijke Pages, dat deel uitmaakte van de vertrekken van de sultan, bevindt zich de verzameling Keizerlijke Portretten. Onder de geschilderde portretten bevinden zich enkele zeldzame afbeeldingen van de latere Ottomaanse sultans, die in vitrines worden tentoongesteld. Een van de meest intrigerende kenmerken van het paleis is de grote beschilderde stamboom van de Ottomaanse heersers. Op een van de pilaren van de koepelkamer is een kruis uit de Byzantijnse periode gegraveerd.
Het Paviljoen van de Heilige Mantel staat in de Kamer van Heilige Relikwieën dat zich dan weer in de Privékamer bevindt. Architect Mimar Sinan bouwde de kamer tijdens het bewind van sultan Murat III. Het diende als paleiskantoor voor de sultan.
Hier kan men getuige zijn van wat wordt beschouwd als enkele van de "heiligste relikwieën van de moslimwereld": de mantel van Mohammed, een boog, twee zwaarden, zijn gevechtssabels, een tand, het haar van zijn baard, en andere Heilige Relikwieën.
De Keizerlijke Harem, die meer dan 400 kamers omvatte, was een van de afdelingen van de privévertrekken van de sultan. In de Harem woonden de moeder van de sultan, ook wel bekend als de Valide Sultan, de echtgenote en concubines van de sultan, zijn kinderen en hun bedienden. De Harem bestaat uit meerdere gebouwen en structuren die onderling verbonden zijn door gangen en binnenplaatsen. In de hele Harem had elk dienstteam en elke hiërarchische groep zijn woongedeelte gegroepeerd rond een binnenplaats.
De Haremvleugel werd pas aan het einde van de 16e eeuw toegevoegd. De Harem is gevuld met architect Mimar Sinans ontwerpen voor de kamers en het meubilair. Het Haremgedeelte komt uit op het Tweede Hof, wat ook naar de Poort der Koetsen leidt.
Harem TopkapıpaleisEen zomerkiosk gewijd aan de besnijdenis van jonge prinsen, een religieuze traditie in de islam voor reinheid en zuiverheid, werd toegevoegd door Sultan Ibrahim I in 1640. Zowel het interieur als het exterieur van het gebouw zijn versierd met een mengsel van zelden gerecycleerde tegels, zoals de blauwe tegels met bloemmotieven aan de buitenkant. Ondanks de relatief grote afmetingen voor het paleis, is de ruimte symmetrisch geproportioneerd en heeft het ramen met kleine fonteinen.
40 dagen lang werd de Kiosk van Jerevan gebruikt als een religieus toevluchtsoord. Het paviljoen heeft een centrale koepel en drie apsissen voor sofa's en textiel. Het heeft ook een open haard en een deur in de vierde muur. De delen tegenover de zuilengalerij hebben marmeren muren, terwijl de rest blauw-witte İznik-tegels heeft, met een eeuwenoud patroon.
De Kiosk van Bagdad bevindt zich rechts van de fontein op het terras. Hij werd na 1638 gebouwd om de veldtocht van Murat IV in Bagdad te herdenken. Hij lijkt qua uiterlijk op de Kiosk van Jerevan. Tussen de banken bevinden zich drie deuren die naar de veranda leiden. Een marmeren gevel, porfieren stroken en groen antiek bedekken het gebouw. Marmeren panelen sieren de portico in de stijl van de Cairene Mamluks. Het interieur illustreert de ideale Ottomaanse kamer.
Vanaf de vergulde Kiosk van İftar heb je uitzicht op de Gouden Hoorn. Het is vandaag de dag een magneet voor toeristen vanwege de fotomogelijkheden. Het geribbelde wieggewelf op het dak was een primeur in de Ottomaanse architectuur, met een stijl die doet denken aan China en India. Tijdens de maand van de ramadan, zou de sultan zijn vasten hebben gebroken onder deze koepel na zonsondergang.
In de tweede helft van de 16e eeuw werd de Terraskiosk, ook bekend als de Kiosk van Kara Mustafa Pasja, gebouwd als belvedère. Mahmut I herbouwde het in 1752 in rococostijl.
De kiosk bestaat uit een hoofdzaal die bekend staat als de Divanhane, een gebedsruimte en een zaal voor zoete vruchtendranken. De sultan vermaakte zich hier door in de tuin naar sport- of andere amusementsevenementen te kijken. Terwijl het gebouw vroeger als toilet werd gebruikt, werd het in het Tulpentijdperk gebruikt als gastenverblijf. Het bevindt zich naast de Tulpentuinen.
Als oudste gebouw binnen het Vierde Hof dateert de Toren van de Hoofdleraar, ook bekend als de Kamer van de Hoofdarts en hofdrogisterij, uit de 15e eeuw.
In deze gemeenschappelijke woning woonden zowel de hoofdgeneesheer als de hoofdleraar. Hier bereidde de hoofdgeneesheer de geneesmiddelen voor de sultan en de keizerlijke familie. De patiënten kregen paleismedicijnen die onder zijn toezicht en dat van de hoofdleraar werden bereid, gemengd en verzegeld in flessen, kruiken, dozen of kommen.
De Grote Kiosk, ook bekend als de Kiosk van Abdülmecit I, werd gebouwd in 1840 en was de laatste belangrijke uitbreiding van het paleis, samen met de aangrenzende Garderobekamer. Vanwege hun uitstekende ligging, met een panoramisch uitzicht op de Zee van Marmara en de Bosporus, werden beide op bevel van sultan Abdülmecit I gebouwd als keizerlijke ontvangst- en rustplaatsen. Vanuit hun paleizen aan zee verbleven de sultans hier wanneer zij het Topkapıpaleis bezochten. Soms werden ook buitenlandse gasten in deze gebouwen ondergebracht.
Mahmut II bouwde de Terrasmoskee, ook wel Sofa Moskee genoemd, voor het gebruik van het Sofa Ocaği korps in de 19de eeuw. Op zijn plek stond ooit de Kiosk van de Zwaarddragers. Volgens de inscriptie op de poort werd de moskee in 1858 gerestaureerd door sultan Abdülmecit I.
Het Topkapıpaleis heeft vier afzonderlijke binnenplaatsen, een Keizerlijke Harem en vele kunstvoorwerpen, ornamenten, boeken en andere waardevolle voorwerpen uit de Ottomaanse geschiedenis. Het heeft ook vele voorbeelden van betoverende Ottomaanse en Byzantijnse architectuur.
Ja, je kunt zeker een rondleiding krijgen in het Topkapıpaleis. Reserveer je Topkapıpaleis tickets online, toon je mobiele voucher bij de ingang en krijg direct toegang!
Het Topkapıpaleis is verspreid over een enorme oppervlakte van meer dan 700.000 vierkante meter.
Wij raden zeker aan het museum in het Topkapıpaleis te bezoeken om de Lepelmaker-diamant en de Topkapıdolk te zien, samen met andere waardevolle voorwerpen. Je zou ook de Keizerlijke Harem en de andere kamers in het paleis moeten bezoeken om hun architectonische schoonheid te bewonderen.
Ja, je kunt het Topkapıpaleis betreden als je een toegangskaartje koopt. Je moet een apart ticket kopen om de Harem te kunnen bezoeken en je kunt alleen naar binnen onder begeleiding van een gids.
Ja, je moet een tickets kopen om Topkapıpaleis binnen te gaan. Je kunt Topkapıpaleis tickets online kopen.
Ja, je kunt foto's voor persoonlijk gebruik maken in het Topkapıpaleis. Voor professionele fotografie moet je misschien toestemming vragen.
Nee, je moet een ticket kopen om het Topkapıpaleis binnen te komen. De toegangsprijzen voor het Topkapıpaleis beginnen vanaf €28,-.
Ja, het is zeker de moeite waard om het Topkapıpaleis te bezoeken. Deze bezienswaardigheid is een schatkamer met enkele van de meest waardevolle voorwerpen uit de Ottomaanse geschiedenis. Het heeft ook een rijke geschiedenis en cultuur die elke reisliefhebber zullen interesseren.
Het Topkapıpaleis is dagelijks geopend van 09:00 uur tot 18:00 uur, behalve op dinsdag. Gedetailleerde openingstijden van het Topkapıpaleis.