Het Topkapipaleis is een van de grootste overgebleven paleizen ter wereld en werd tussen 1460 en 1478 gebouwd in opdracht van sultan Mehmet II, enkele jaren nadat hij Constantinopel, tegenwoordig Istanbul, had veroverd. Het paleis diende bijna vier eeuwen lang als de woning van de Ottomaanse sultans. Het was ook het administratieve en educatieve hoofdkwartier van de staat.
Na de dood van Mehmet II regeerden ongeveer 30 sultans vanuit het paleis, waarbij zij het renoveerden en uitbreidden tot zijn huidige verschijningsvorm; een unieke mix van islamitische, Europese en Ottomaanse bouwstijlen. Het paleis bestond uit vier binnenplaatsen en meer dan 400 kamers en bood onderdak aan zo'n 4000 mensen, waaronder 300 concubines in de Harem.
Over het TopkapıpaleisHet Topkapıpaleis is een viering van de rijke geschiedenis, cultuur en het glorieuze verleden van het Ottomaanse Rijk. Hier zijn enkele van de belangrijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis.
Het Ottomaanse Rijk, geleid door sultan Mehmet II, veroverde Constantinopel (het huidige Istanbul) op het Byzantijnse Rijk in 1453, waarna het Grote Paleis van Constantinopel in puin werd achtergelaten. Mehmet II vestigde het Ottomaanse Hof in het Oude Paleis en gaf uiteindelijk opdracht tot de bouw van het Topkapıpaleis in 1459.
Sultan Mehmet II benoemde alleen de beste arbeiders, steenhouwers, timmerlieden en metselaars om het Topkapıpaleis te bouwen. Het door hem ontworpen ontwerp omvatte vier door hoge muren omgeven binnenplaatsen, een Harem, verschillende gebouwen, tuinen en diverse kiosks. Hij liet zijn privé-vertrekken bouwen op het hoogste punt van het voorgebergte. De opeenvolgende sultans hebben het Topkapıpaleis herhaaldelijk uitgebreid en verbouwd, maar de indeling van sultan Mehmet II is bewaard gebleven.
De unieke indeling en het uiterlijk van het paleis vormen een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van het Topkapipaleis. De ontwerpen van sultan Mehmet II waren afwijkend en onderscheidden zich niet alleen van de Europese architectuur, maar ook van de islamitische architectuur. Je vindt er elementen van het Byzantijnse Rijk, maar ook invloeden van de Ottomaanse architectuur en het Edirne-paleis in Turkije, het voormalige onderkomen van de sultans.
De Ottomanen noemden het Topkapıpaleis het Paleis van Geluk, omdat sultan Mehmet II nogal strikt was over het handhaven van een privéleven ondanks het feit dat het terrein open was voor het publiek. Hij vaardigde in 1481 de Kanunname wetgeving uit om ervoor te zorgen dat het principe van keizerlijke afzondering, het in acht nemen van volledige stilte, werd nageleefd in de binnenplaatsen van het Topkapıpaleis. Er werden ook tralievensters en geheime doorgangen gebouwd om deze wet verder te handhaven.
Tussen 1520 en 1560 breidde sultan Suleyman de Magnifieke het Topkapıpaleis aanzienlijk uit, omdat hij wilde dat zijn residentie de groeiende macht van het Ottomaanse Rijk zou weerspiegelen. Acem Ali was de hoofdarchitect die verantwoordelijk was voor de uitbreiding. Nadat een enorme brand in 1574 delen van het paleis had verwoest, kreeg Sultan Selim II de opdracht niet alleen de verbrande delen maar ook de baden, de Privékamer, de Harem en de kiosks aan de kust te herbouwen en uit te breiden.
De indeling van het Topkapıpaleis omvat ook het Gulhane Park, een keizerlijk bloemenpark gelegen in het westen en zuiden van het paleisterrein. Er is ook een gebied dat het Vijfde Hof wordt genoemd, waar ooit verschillende kuststructuren stonden, zoals zomerpaleizen, kiosks, paviljoens en andere gebouwen voor koninklijke functies. Deze hielden echter op te bestaan na de aanleg van de kustlijnspoorlijn in de 19e eeuw. Het enige gebouw dat nog bestaat, is de Kiosk van de Mandenmakers die in 1592 werd gebouwd.
Het Topkapıpaleis werd gebouwd tussen 1460 en 1478.
Het Topkapıpaleis werd gebouwd door sultan Mehmet II, de veroveraar van Constantinopel (het huidige Istanbul).
Ongeveer 30 Ottomaanse heersers regeerden vanuit het Topkapıpaleis gedurende ongeveer 400 jaar. Het begon met sultan Mehmet II, gevolgd door andere sultans, waaronder sultan Suleyman I, Selim II, en Murat III, om er enkele te noemen.
Het Topkapipaleis werd gebouwd als koninklijke residentie van het Ottomaanse Rijk. Het was ook het administratieve en educatieve centrum van de staat.
Het Topkapıpaleis werd het Paleis van Geluk genoemd vanwege het principe van Keizerlijke Afzondering dat door Sultan Mehmet II in de Kanunname wetgeving werd vastgelegd en dat ervoor zorgde dat het protocol van het in acht nemen van stilte op de binnenplaatsen werd nageleefd. Deze traditie waarborgde de afzondering van de sultan en zijn familie van de rest van de wereld om hun privacy te bewaren.
Ja. Het Topkapıpaleis staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het Topkapıpaleis werd in 1985 door de UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoed.